Kleurrijk Peru/ Colorfull Peru

For english please scroll down again :)

Peru, ter ere van Opa Vertelman.

Bij aankomst in Lima liep het nu eens allemaal erg soepel. We waren snel aan de beurt bij de douane, ze vroegen weinig, onze tassen hadden we ook snel te pakken en na deze door nog weer een scanner gehaald te hebben was het alleen nog even zoeken naar het bordje met de juiste naam. Jaja, luxe hoor als er iemand op het vliegveld je staat op te wachten om je daarna rechtstreeks naar je hostel te brengen :-) Mocht ook wel, want na 38 uur geleden te zijn opgestaan, hadden we vrij weinig zin om ook nog maar iets te moeten doen. Hoewel het nu midden in de nacht was werden we netjes in het hostel in Mira Flores ingecheckt door de balie medewerker die nog om een praatje verlegen leek te zitten. Vervolgens bijna vergeten hóe we moesten slapen, maar erg blij dat we in bed lagen. De volgende dag om in het juiste ritme te komen er om 10 uur uit gegaan voor het ontbijt. De rest van de dag hebben we zo goed als niks uitgevoerd. De dagen erna waren iets actiever. Zo zijn we naar het centrum geweest om het Sint Franciskus klooster te bekijken. Hier kregen we ook een Engelstalige rondleiding van een wel erg klein dametje. Vervolgens zijn we nog gaan kijken bij het inquisitie museum, maar aangezien er vandaag geen engelstalige rondleidingen waren en alle teksten Spaans, zijn we na de teksten geprobeerd te hebben ontcijferen, niet lang daarna weer vertrokken. De volgende dag zijn we naar het nationaal museum geweest om een algemeen beeld van de peruvaanse geschiedenis te krijgen zodat alles wat we hier gaan zien een logisch plaatsje heeft. Behalve een expositie over de lokale cultuur van een zuidelijke provincie en de tragische ontwikkelingen tussen 1980 en 2000 was het echt interessante deel (Inca's!) gesloten voor een herindeling... Na de geschiedenis dan maar in de lonely planet te hebben gelezen zijn we de volgende dag naar het om de hoek gelegen (en nog steeds in opgraving zijnde) tempelcomplex van Huaca Pucllana geweest. (gebouwd tussen 500-700 n.Chr.) Hartstikke interresant, alleen een beetje zielig voor de armere bevolking dat ze hun pasgeboren kindjes moesten afstaan zo gauw er iemand van de elite overleed. De baby werd dan geofferd zodat de overledene van de elite naar de hemel zou kunnen... gelukkig was dit ruim 1000 jaar geleden.
De volgende dag namen we de bus naar Ica. Waarschijnlijk met goeie bedoelingen, maar toch voelt het wat morbide, werd ieders gezicht gefilmd voor we op weg gingen. Na eigenlijk alleen maar zand te hebben gezien kwamen we veilig aan in Ica, waarna het nog maar een kort taxiritje was naar Huacachina. Een schattig mini dorpje in een oase dat puur lijkt te bestaan van toerisme. Het enige wat je er lijkt te kunnen doen is eten, sandboarden en met een karretje rond worden gescheurd over de zandduinen. Dat laatste vond Bette er wel erg eng uitzien, dus dat hebben we niet gedaan. We hebben er echter wel een hele dag gezandboard. Aan het eind waren we wat beurs en zat er écht óveral zand maar, maar we hebben ons prima vermaakt. :)
De volgende stop was Nasca, waar we al snel optrokken met de Engelse Chris en Bradley. We besloten er gevieren een tour van de omgeving te doen zodat we meer zouden weten en zien dan alleen de wereldberoemde Nasca-lijnen. Raoul, onze gids van die dag reed ons overal heen (cahuachi tempel complex, cantallo aquaduct, één van de vele lijnen [niet uitgegraven zoals wij dachten, maar gewoon ontdaan van de grotere stenen] en de begraafplaats van chauchilla) en was erg gepassioneerd, maar wel een beetje bang om fouten te maken nu er 2 archeologen bij waren ;). Het ging zo lekker dat het al donker was eer we op de begraafplaats waren, en de sfeer toch iets spookachtigs kreeg ;)
Hoewel wij ons prima vermaken gaat het leven thuis wel gewoon door en vernamen we bij terugkomst dat de opa van Bette overleden was... Erg verdrietig, maar blij dat we, als één van de weinigen, bewust afscheid hebben kunnen nemen van opa, willen we dit blog graag aan hem opdragen.
Voor de volgende ochtend stond alweer een vliegtochtje over de Nasca lijnen gepland. Een stuk kleiner dan verwacht (hooguit ter grootte van een voetbalveld) waren ze nog steeds indrukwekkend. Om iedereen in het vliegtuigje goed zicht te geven vlogen ze eerst overal links schuin overhellend overheen, en dan rechts. Hoewel Lars nog nooit ergens wagenziek oid is geworden, had hij het er na een half uur toch ook moeilijk mee en zag Bette gewoon groen. Toch hebben we alles netjes binnen weten te houden. Jammer was wel dat Bette de avond tevoren waarschijnlijk iets verkeerds gegeten had en de wc om andere redenen graag dichtbij wilden houden, dat we besloten niet diezelfde, maar de volgende dag pas naar Arequipa af te reizen. Jammer voor Lars kreeg hij met een dag vertraging pas last van zijn darmen, waardoor er toch nog iemand een wat ongelukkige nacht op de bus had...
In Arequipa namen we samen met nog 2 Nederlandse meiden een taxi naar ons hostel. Of de taxi chauffeur nou vond dat we hem te weinig betaalden, of dat hij gewoon niet wist waar we wezen moesten weten we niet, maar we werden puur verkeerd afgezet. Gelukkig wist een voorbijganger wel te vertellen waar we zijn moesten. Daar aangekomen besloten we eerst even lekker een douche te nemen, maar dat viel tegen: het water was zo koud als ijswater, en vanwege de hoogte was het in Arequipa al niet bepaald warm :s
In Arequipa hebben we eerst gezocht naar een kerk waar we een kaarsje konden branden voor opa. Kerken genoeg, maar aan kaarsjes branden lijken ze niet te doen. Wat nog het meest in de buurt kwam was een elektrisch kaarsje, maar daar kunnen we opa toch ook niet mee op weg zenden...! Toen maar weer de toerist uitgehangen en het bevroren Inca meisje Juanita bezocht en het st. Catalina klooster bekeken.
De volgende ochtend was het vroeg opstaan, want in Nederland was de uitvaart van onze opa. Aangezien we door middel van de kerkomroep via internet 'live' aanwezig konden zijn, wilden we dat natuurlijk niet missen. Daarna hadden we precies nog genoeg tijd om een tas in te pakken en voor een lekker ontbijtje van pannenkoek met fruit, voor we door onze gids Paticita werden opgehaald om 3 dagen door de Colca canyon te wandelen.
Dit hield in dat we de eerste dag 1100 meter de kloof in afdaalden en samen met andere wandelaars in een paar hutjes sliepen. De 2e dag ging eerst een stukje omhoog, maar we bleven in de kloof. Onderweg besloot een andere tourgroep een levende cavia te kopen voor het avondeten, en onder het oog van alle omstanders werd deze gedood, geplukt en vervolgens aan een backpack te drogen gehangen. Die middag mochten we lui zijn, want de volgende ochtend stond de klim uit de kloof op de planning! In nog geen 3 uur tijd werden we boven verwacht, waarna we een welverdiend ontbijt kregen. De rest van de dag hebben we er met een busje over gedaan om weer terug in Arequipa te komen terwijl we onderweg overal en nergens stopten. Het condor uitzichtpunt waar helaas geen condor te bekennen viel, een weide met lamas en alpacas, een uitzichtpunt op 4900 m (het hoogste waar we tot nu toe geweest zijn, en kennelijk hoger dan waar onze lichamen zich prettig bij voelden), en een klein plaatsje waar het in de kerk zowaar mogelijk was om kaarsjes te branden. Paticita hielp ons in het dorp een kaars te kopen waarna we opa dan toch eindelijk met een lichtje op pad konden sturen. :)
De volgende stad die we aandeden was de navel van het Incarijk: Cusco. Aangezien we hier op een hoogte van even ruim 3300 meter zitten besloten we het de eerste paar dagen wat rustig aan te doen zodat we wat aan de hoogte konden wennen. Vervolgens was het de vraag of we de Salkantay trek zelf of met een georganiseerde groep zouden gaan lopen. Aangezien we nogal last hadden gehad op 4900m en een stel kamergenootjes een goede deal hadden weten te regelen, besloten we uiteindelijk voor de tour te gaan. Dit hield in dat we 4 dagen door de bergen zouden wandelen tot we op de 5e dag Machu Picchu zouden bezoeken.
Ook hier lijken touragencies er een voorkeur voor te hebben om je belachelijk vroeg te laten opstaan, waardoor we na slechts een paar uur slaap (dankzij een paar vervelend luidruchtige mensen in het hostel) om 3 uur alweer op moesten. We zouden namelijk ergens tussen 3.30 en 4 opgehaald worden. Helaas ging om 3.05 al de deurbel, en of we even konden doorwerken, want de bus stond op ons te wachten!
In de groep, die uiteindelijk uit 19 man bleek te bestaan waren we 2 van de 7 Nederlanders. Ongekend! Het was gelukkig een erg gezellige groep, hadden echt super goed te eten en voornamelijk goed weer. Het zwaarst was de 2e dag, want toen trokken we de Salkantay pas op 4626m over. Gelukkig zonder hoogte problemen en op eigen, in plaats van muilezel benen ;) Boven was het wel aardig koud en we hoorden/zagen nog twee sneeuw lawines. Gelukkig op een veilige afstand.
De 2 dagen erna was het vooral een kwestie van afdalen met af en toe weer een stukje omhoog. Langzaamaan kwamen we meer begroeiing tegen tot we compleet in de jungle zaten. En daar was het oppassen geblazen voor de hordes met zandvliegen. Aangezien we van tevoren horror verhalen gehoord hadden van mensen die tot 3 maanden jeuk hadden of in het verband zaten omdat de bulten waren gaan ontsteken, hebben wij en met name Bette, ons praktisch gebaad in de anti-mug. Het was dan ook nog even lastig toen we de derde dag bij een hotspring aankwamen en je daar toch echt met onbedekte huid in en uit moest klimmen. Toch hebben we het goed overleeft, met in tegenstelling tot de rest maar zo'n 15 bulten, en Bette zelfs geen. :)
De 4e avond kwamen we aan in Aguas Caliente waar we voor het eerst weer een echt bed en een douche zagen. We aten met de hele groep in een restaurant, waarbij iedereen een entree ticket voor Machu Picchu en een treinticket terug naar Cusco kreeg uitgedeeld, behalve wij en de 2 kamergenoten waar we de tour mee hadden geboekt. Er werd ons uiteraard verzekerd dat we ons geen zorgen hoefden te maken, maar dat deden we toch. En terecht, want 'savonds, 2 minuten voordat het kaartjes verkoop buro dicht zou gaan stond de gids in ons hotel met de mededeling dat we als de wiedeweerga zelf alsnog entree kaartjes moesten gaan kopen omdat we morgen anders niet heen konden! Gelukkig lukte het op het nippertje, dus konden we daarna in ieder geval met een gerust hart slapen. Wat bleek, de touragency had kaartjes voor een dag te laat geregeld...!
Wederom ging de wekker vroeg, want we hadden om 4.15 met de degenen uit onze groep die Machu Picchu te voet zouden beklimmen afgesproken. Uiteindelijk moesten we aan de voet van de berg nog even wachten tot de poort om 5 uur open ging en we aan de klim van ruim 1750 treden konden beginnen. [we hebben ze op ze terugweg geteld ;)] Helaas besloot het weer nu precies voor regen te zorgen waarna we uiteraard compleet doorweekt van de regen en het zweet even voor 6 boven bij de entree aankwamen waar de mensen die de bus omhoog hadden genomen al stonden te wachten. De eerste 2 uur vertelde onze gids van de wandeling voornamelijk over de Incas in het algemeen, maar niet over Machu Picchu zelf. Dat was jammer, aangezien dat de enige informatie was, die voorhanden was. Na de 2 uur brak de zon door waardoor we eindelijk konden zien waar we waren, maar ook konden opdrogen en doorwarmen. Vervolgens hebben we de Incabrug, de zonnepoort en de rest van het complex nog bekeken. We zijn ook nog een stuk de berg Machu Picchu opgeklommen, maar toen we op tweederde weer in de regenwolken belandden en er mensen zeiden boven een half uur tevergeefs op een helder uitzicht te hebben gewacht, zijn we omgekeerd.
Hoewel de ruïnes erg mooi en sfeervol waren, hadden we voor de bijna 50 amerikaanse dollar entree toch wel iets meer informatie verwacht.
Na nog een nacht in Aguas Calientes te hebben doorgebracht werden we met de trein eerst terug gereden naar Ollantaytambo en met een busje naar Cusco. We waren eerst van plan geweest in Ollantaytambo te blijven en de heilige vallei met al zijn Inca ruïnes te bekijken, maar aangezien we nog geld terug hoorden te krijgen van de touragency, besloten we toch eerst terug naar Cusco te gaan. Gelukkig stond de man van de touragency bij aankomst van onze bus al buiten met het geld en verontschuldigingen te wachten, dus dat scheelde een hoop. De 2 dagen daarna zijn we dan toch in de heilige vallei geweest om de andere ruïnes te bekijken. Met het zelfde ticket als voor deze ruïnes mocht je ook nog een aantal musea en een dansvoorstelling in Cusco bezoeken, dus dat hebben we voordat we naar Puno gingen ook nog gedaan.
Meestal gaan mensen naar Puno vanwege de drijvende eilanden in het titicaca meer, maar aangezien we al van verschillende reizigers hadden gehoord dat het vooral een manier lijkt om toeristen geld afhandig te maken en het maar de vraag is of de mensen er echt nog wonen, besloten we niet heen te gaan. De dag dat we in Puno waren hebben we echter wel de Chullpas of graftorens bezocht. Aangezien het duurder was om een fiets te huren dan om een tour te nemen die ons er met een auto bracht en van gids voorzag, kozen we voor het laatste ;).
Die avond was er nog één ding dat op onze lijst van Peru stond, en dat was het eten van een Cuy (cavia). Dit was dan ook meteen het laatste dat we in Peru hebben gedaan, want de volgende dag namen we een bus naar Copacabana in Bolivia. En hoe het daar gaat lezen jullie in het volgende blog.

ENGLISH VERSION ENGLISH VERSION ENGLISH VERSION ENGLISH VERSION

Peru, in honour of Opa (grandfather) Vertelman.

Our arrival in Lima was a smooth one for a change. We cleared customs rather quickly and after just one more bag scanner we were in Peru. We only needed to find a guy with our name on his plate, so he could drive us to our prebooked hostel. Yes yes, quite luxurious isn't it? But we were very happy with this, because after not seeing a bed for 38 hours, we didn't feel up to doing much anymore.
Although it was in the middle of the night, a very friendly and chatty receptionist checked us in, in the hostel at Mira Flores. After that we barely remembered how to get to sleep, but we were very happy to be in a bed.
The next day we got up around ten. Not because we weren't tired, but to get in the right rhythm. This day we just sat down and talked with people, only to become a bit more active during the next days.
We first went to the St Francisco monastery where we had a English tour from a very tiny woman. After that we went to the Inquisition museum, but there wouldn't be a English tour today. We tried to read the Spanish captions, but we weren't very good at it, so we left quite quickly again. The next day we decided to go to the national museum and find out more about the Peruvian history, so that we have a framework from where to look at when we visit historical sites. Unfortunately they were rearranging their primary collection and we had to catch up with the history in a lonely planet. We did see an exhibition about the culture of a southern province and the horrible period between 1980 and 2000.
The next day we went to the still being excavated Huaca Pucllana temple complex. (build between 500-700 AD.) It was pretty sad when you were lower class, because when someone from the elite died, you had to hand over your baby so that they could offer him or her! All to ensure the elite went to heaven... It's good to know that that's already more than 1000 years ago.
The next day we took the bus to Ica. It's probably with the best intentions, but it feels a bit morbid when they film everyones faces before they depart... We received something to eat and drink and we arrived safely in Ica. From there it was only a short taxi drive to Huacachina. A small village around an oasis, which solely seems to exist because of tourism. The only things you could do were eating, sandboarding and being manically driven around in a dunebuggy. Bette thought that last thing was a bit too scary, so we sticked to sandboarding for a day. At the end we were pretty bruised and we had sand literally éverywhere, but we had a lot of fun. :)
The next stop was Nasca, where we spend most of our time with the English Chris and Bradley. We four decided to do a tour in the surroundings so that we would know and see more than just the world famous Nasca-lines. Raoul, our guide of that day, drove us everywhere (the cahuachi temple complex, cantallo aquaduct, one of the many lines [not dug out as we expected, but made just by removing the bigger pebbles and pieces of rock] and the cemetery of chauchilla) and he was very passionate, albeit a bit nervous because of the two archaeologists following him each step. ;) We enjoyed ourselves that much, that it was already dark and a bit spooky when we finally reached the cemetery. ;)
Even though we enjoy ourselves just fine, life at home does continue. So when we arrived back at the hotel, we heard that the grandfather of Bette just passed away... Ofcourse we were very sad, but on the other hand also happy that we were one of the few people who had consciously said goodbye to him. For that we want to dedicate this blog to him.
For the next morning we had already booked a flight over the Nasca-lines. They were a lot smaller than expected (not bigger than a football field) but still impressive. To let everybody in the plane have a good view we banked pretty far left and then right. Although Lars has never been motion sick, he did at the end, while Bette was just green. We did manage to keep everything inside though. :)
It was too bad that Bette had eaten something wrong the day before and preferred to have a toilet nearby for other reasons, so we decided to not get the bus to Arequipa the same night, but the night after. Of course Lars got sick with one day delay, so there was still someone who had a inconvenient night on the bus...
In Arequipa we took together with two other Dutch girls a taxi to our hostel. Either the driver thought we didn't pay him enough or he just didn't know where we wanted to go, but he dropped us off completely wrong. Luckily we found someone else to point us in the right direction. In the hostel we wanted to take a nice shower, but all that came out was water as cold as ice. And that while Arequipa isn't already that warm because of the altitude.
In Arequipa we first looked for a church where we could light a candle for our grandfather. There were plenty of churches, but nowhere to light a candle. At one place we found electrical candles, but we can't send grandfather on his way with that!
After that we were being tourists again, and visited the frozen girl Juanita and the st. Catalina monastery.
The next day we had to get up early, because in the Netherlands was the funeral. Through internet we could follow everything live, so we didn't want to miss that. After that we just had enough time to pack our bag and have a nice pancake with fruit before our tour guide Paticita came to collect us for a 3 day tramp through the Colca Canyon.
This meant that we first had to descend 1100m into the canyon before we could sleep in one of the huts with other travellers. The second day we had to climb a bit, but we stayed in the canyon. Meanwhile another tour group decided to buy a living guinea pig for dinner. In front of everyone it got killed and plucked and then strapped to one of the backpacks so it could dry.
That afternoon we were allowed to be lazy, because the next day we had to get up at 4 so that we could climb out of the canyon in less than 3 hours. It was tough, but at least we got a well deserved breakfast afterwards.
The rest of the day we spent in a mini bus getting back to Arequipa, while it stopped everywhere: the condor viewpoint (where there wasn't any condor), a field with lamas and alpacas, a viewpoint on 4900m above sea level (apparently higher than our bodies found convenient) and a small village with a pretty church where you could light a candle! We got Paticita to help us find a candle, after which we could finally light a candle for our grandfather. :)
The next city we visited was the navel of the old Inca empire: Cusco. Because Cusco is situated around 3300m above sea level, we decided to take it slow the first couple of days, and get used to the altitude. The next question was if we were going to walk the Salkantay trek on our own, or if we would go with a tour group. Because we had some problems with the altitude at 4900m and because some room mates had found a good deal, we decided to go with a tour. This meant we would be walking 4 days through the mountains, and visit Machu Picchu on the fifth.
Also here tour agencies seem to prefer to wake you up as early as possible. We would be picked up somewhere between 3.30 and 4, but at 3.05 the doorbell already rang. If we could please hurry up!
The group existed of 19 people of which we were 2 out of 7 Dutchies. Phenomenal! Luckily we had a very nice group, good food and mostly good weather. The toughest was the 2nd day, because then we climbed over the Salkantay pass on 4626m. We didn't have altitude problems, and walked it with our own in stead of mule legs. ;) Up there it was pretty cold and we even heard/saw two avalanches. Luckily on a safe distance.
The next 2 days consisted mostly of descending and sometimes a bit up. Slowly we saw more plants until we were in the jungle. And there we had to watch out for sand flies! Because we heard some horror stories in advance about people who were still itching after three months and people being wrapped in bandages because the bites were infected, we practically bathed in the insect repellent. And with success, because we had only about 15 bites and Bette even none. :)
On the fourth day we arrived in Aguas Caliente where we had our first shower and a real bed. We had dinner with the whole group in a restaurant. Everyone, except us 2 and our room mates, received their entry tickets to Machu Picchu and their train ticket back to Cusco. Of course we got told not to worry, but we did. And with good reason, because two minutes before the Machu Picchu ticket office would close our guide knocked on our door to tell we had to immediately buy our own tickets because otherwise we couldn't go tomorrow. Luckily we were just in time. It turned out that our tour agency had bought tickets for the day after tomorrow...!
Again our alarm went off early, because we arranged to meet the other people of our group who were also walking up to Machu Picchu at 4.15. At the foot of the mountain we had to wait a while until it was 5am and the gate would open. Then we could start our climb of more than 1750 steps. (we counted them when we came down) Unfortunately it was raining, so by the time we were up there we were soaked by the rain and sweat. At the entrance the other people who had taken the bus up, were already waiting. The first two hours our guide talked mainly about the Incas in general, and not so much about Machu Picchu itself. Which was a pity, since that was the only explanation available. Finally after the 2 hours the sun came through and we could see something ánd get dry and warm up again. After that we went to the Inca bridge, the sun gate and we even climbed the Machu Picchu mountain itself. Or at least up til two third, because then it started to rain again and we heard from people coming down that they had been waiting half an hour in vain to get a clear view from the top.
After another night in Aguas Calientes we first took the train back to Ollantaytambo and then a minivan to Cusco. Our plan had been to stay in Ollantaytambo and visit the sacred valley before returning to Cusco, but because the guy from the tour agency owed us money for the Machu Picchu tickets, we wanted to settle that first. Luckily the guy was already waiting with apologies and money when we got off the van. We then went to visit the sacred valley and its ruins the next two days. With the ticket for these ruins we could also visit some museums and a dance show in Cusco, so that's what we did before we went to Puno.
Most people go to Puno to see the floating islands. But because we heard from several other travellers who had been there that it is mostly a way to get money out of you and that it is doubtful if the people still actually live there, we decided not to go. In stead we went to see the Chullpas or funerary towers. Since it was more expensive to hire a bicycle than to go with a tour and be driven there and have a guide, we chose the latter. ;)
That evening there was only one thing left on our list for Peru, and that was to eat a Cuy. (Guinea Pig) This was immediately the last thing we did in Peru, because the next day we took a bus to Copacabana in Bolivia. And what will happen in Bolivia you will be able to read in our next blog. :)